Image provided by: University of Nebraska-Lincoln Libraries, Lincoln, NE
About Pokrok západu. (Omaha, Neb.) 1871-1920 | View Entire Issue (Dec. 10, 1902)
8 Poustevník na skále svatojanské Román z pobřeží od Emilie Flygaré Car lén o vé PŘELOŽIL HUGO KOSTERKA "QUII III© PGknfoTitiL Georg neodvážil se promluviti slova dffv dokud nebyli oba za uzavřenými dveřmi Pak tekl chvatně zbavuje staří ka břemene a svíraje ho ve svém ' objeti: "Buďte jist oejmilejŠI pane Igaelie že nebude li osobně přítomen bude rozhodně účasten eelou svou duší! Jak bude blažen toho dne — ano cítím v nitru že fcude toho dne samou radostí pla kati když už se naplakal tolik zármutkem A jistě bude přesvěd čen že jeho pravá ruka jebo ví žený přítel zde všechno řídí a se teši jakobř i on vše řídil a tišil se kdyby nu byl osud dovolil zústati na draním Helgenasu Nyní byl Ignelius nucen vy táhoouti kapesník: vzpomínka na jeho dřivě)šího pána byla tak vžita do jebo bytosti že splývá s ní takřka v jedno "Ob zavzdychl jednou jsem se kojil nadějí že jeho sňatek bude se slavit zde Ale kde se slavil a kteří příbuzní a přátelé byli při něm přítomni — o tom nevěděl ani nejstarší sluha" "Probůhoeirluvme již o tom!'' přerušil ho Georg čile "Uvažuj me raději o tom jak ku podivu milostivě prozřetelnost zařídila že dovolila synu Wilhelma von U slavit! sňatek v těchto salonech — a ke všemu jaký sňatek pane Igneliet" ' Eb ano ano Bab byl velmi milostiv pane kapitáne! Jsem ve líce potěšen Žt jednou a ke všemu popr-é za své dlouhé služby budu moci býti přítomen takové lavno sti zdejší Ale slibte mně pane kapitáne nyní když jste tak šťa sten alespoB něco!" "Co si přejete starý příteli?'' "Nu abyste až nastane doba kdy zde budete pane kapitáne sám vládnouti dal ony schody" Stařík pokyvoval významně pohlížeje ven oknem "Buďte bez starosti pane Igne lie: budou jednou odpoíívati na dně mořském — slibuji vám to určitě!' "I když se slečna (nastávající paní baronka) bude tomu brániti? Ona je trochu přepjata v podob nýcb otázkách a myslí že ony nejsou oiiak nebezpečny!' "Ani á si nemyslím že by byly nebezpečny!" namítal Georg po ciťuje najednou zvláštní nepřijetu nost jejíž původ Ignelius ani zdaleka netušil "Ale pouze a jedině proto bych jednou přerušil všechny ty neblahé pověsti od straním je! Moje Elvira je příliš andělská než aby odporovala přání které pronesu" "Hm bm!" zabroukal stařík pochybuje ale bned po té připo jil: "No no slečna je v celku větším andělem než se tvářil" Kdy byl toble stařík pronesl pokračoval ve své cestě do ostat ních místností Georg zašel do svého pokoje aby vybalil ze zavazadel svatební dary Ale n?byl to uzavřít! svAj sluch před slovy která se v něm ustavičně ozývala Ignelius pronesl je sice jakoby se rozuměla sama sebou kdežto Georg Tipomněi teprve nyní že ieho manželka měla by slouti ba ronkou ' 1 Kdyby byl Georg baronem a Elvira dcerou chudého lodníka bylo by profi nevýslovným potě šením kdyby ji slyšel tak jmeno vali ': avšak týní Může kapitánova manželka býti oslovo vána jebo lodníky tímto titulem? Georgovo čelo se svraštilo: cítil opravdovou nechuť když vzpo mněl jak často bude jeho sluch takovým způsobem urážen Ale přece nepožádá Elviru aby se zřekla svého titulu především proto že má nafi ona právo a pak též proto že by se taková žádost jistě nezamlouvala vojenskému ka pitánovi "Ale mně a mé hrdosti se pro tiví" broukal si "když žena ne soucí mé jméno nepokládá za nejvzneŠeaější titul že je manžel kou váženého muže!" XIII První květen neděle se při Tbližil Než nezůstaneme toho dne pro Georga a Elviru neobyčejně bia ženébooa Helgenasu Jejich slavnost byla oslavována též na jiném místě zemi SGraívernské kaple rozléhaly se zvony po tiché krajině Všude bylo ticho a sváteční klid Modrá bladina při opati Svtojanské skály zrcadlila ostře všechny drob né čluny kteréž naplněné slav nostně oděnými rybáři jejich manželkami a dětmi kolétaly se k břehu Skřivan už dávno ukončil svoi chvalozpěv: závodil s Nisem o přednost vítati ráno a být prvním který toho doe probudí ubohého samotáře Ale jeho vzbudil jiný zpěv mno heno důrazněji: byl to jásaný sbor zahlaholivší v jeho nitru kde ho stili dnes duchové smíru spokoje nosti lásKy a naděie Toho rána pal svému synu: "Milý Georgu milé dítě Pro sfš mne o požehnání pro sebe a svou nevěstu a zajisté poznáváš již že se toto nad Tebou vznáší Nemohl jem celou dnešní noc spát nikoliv neklidem a zármut kem nad poblouzněním uplynu tých dn& — bůh se smiloval nad hříšníkem a sejmul jebo břímě se srdce - nemohl jsem spáti poně vadž jsem musil každým okaraži kem velebiti a chválili Bobakterý i hříšníkům slibuje smíření na zemi! Oj tak i já pocítím ještě jednou klid a spokojenost pozem skou a budu blažen blaženosti svého oyoa: navštívím ho svými modlitbami v zamilované budově kterou jsem kdysi jmenoval svou a která nyní je jeho O synu drahý drahý synu mé slzy se roní Budiž Bůh požehnán že ona která nás s nebe Žehná neof u mne přítomna: dnešního dne bych snad prozradil všechno Richarde Leopoldino dovedl jsem nepat tato jména aniž se mi ruka cbyěla aniž se má duše otřásla hrůzou nade mnou! Bože Otče na nebi nyní je vše urovnáno: milené stíny jsou nsmí řeny a znají už dávno pravdu: můj druhý anděl vyžebral u nich odpuštění pro mne Richarde Leopoldino! Snad řeknete brzo: 'Buď nám vítán ubohý pokání Činící samotáři — zde je uchystáno místo pro tebe vedle ní!' Ach můj Georgu neměl bycb se radovati? Nyní budu klidně a spokojeně očekávati den kdy u volní pouta duše mé Možná že se tak brzo nedostaví avšak blíží se mi stále víc a nepřijde li počká li třebas dalších dvaot let budu přes to trpěliv neboť vím že můj záchrance žije: mámť víru Víro 6 nejkrásnější božský dare podivná moci kteráž dove deš udělati černé sněhobílým kte ráž na svých neviditelných křídlech povznáších ducha z prachu k světla příbytkům budiž po žehnána! Dnes milý Georgu budu osla vovati slavnostní chvíli Tvou a sé Šlechetné dcery poutí k hrobu Tvé matky Víš že jsem tam byl pouze několikrát: neměl jsem k tomu síly Ale does až bude po službách Božích chci tam jiti Ó jak vábně a mile znějí zvony — blažená chvíle kdy budu blá sati že ta kteráž odpočívá tam pod náhrobkem postaveným jí láskou synovskou dostala k sobě společníka Milovaný synu klečel jsem na jejím hrobě: tiskl jsem své rty k milé zemi kryjící její pozůstatky Tak krásním jak posvátným a jak plným klidu připadalo mně místo jejího odpočinku! Přivezl jsem sebou několik vět viček gerania a břečťanu abych brob vyzdobil než hle hrob byl nž ozdoben svěžím kvítím a mladým vonným březovým listím Patrně Nisse ta upřímná duše a snad ještě někdo vzpomněli does na brob Tvé matky Byl jsem tím velmi povzbuzen: mým nitrem neprobíhaly už bou ře jako když jindy stával jsem na tom místi Nyní budu tatr častěji cboditi! Neboť neklamal li jsem se slyšel jsem ve větru šumícím kol hrobu jakoby mni někdo šeptal 'brzo'" Odpoledne když byl Letsler chvíli hovořil s Nisssm o svateb ním veselí slaveném právě na Helgenasu vyplnil nedávno mu Georgem uložený úkol podávaje Nissovi značnou sumu peněz kterou měl tento podle oejlepšího svého svědomí rozděliti mezi chu dé obyvatele sousedních břehů "Georg vyhlédl si práví tebe Nisse k takovénu krásnému po slání neboť ví že by je nikdo ne vyplnil svědomitěji než ty kterýž při každém obdarování oblažíš je i několika vlídnými slovy Pro s be a pro své bratry ponechej si Nisse tnhle sumu jakož i tu kterou jsem už dávno pro tebe ukládal a s které můžeš žiti až mne zde více nebude Kdybych neměl zvláštního úmyslu tímto domkem byl by i on tvým: nevím komu bych ho mohl spíše přáti!'' "Ale ai zde psne Letslere ne budeti'' odpověděl dobrosrdečoě Nisse "nebydlil bych zde ani o den déle: unudil bych se k smrti zaklínám se při bibli svých před ků a jako Že chci býti vždycky poctivým Avšak hlt-ďia co se týče těch chudinských peoěz tedy je to hezké od pana kapitána G nrga a icam takřka v pokušeni býti hrdým že mne uznal zt hodna vyplnili tento úkol který také na sebe přijímám a podle nejlepšího svého svědomí vypl nim Ale toho druhého pane Letslere nejsem věru hoden Což nebyl jsem sám Šťasten Ze jsem zde mohl býti a nemám se zde skutečně jako v ráji? "Jak je to co mohu pro tebe vykonati nepatrným vůči tomu velkéTiu co's vykonal pro mne ty? Jakým nešťastným Člověkem isem byl když jsi přišel sem? Naučil jsi mně nésti mé břímě naučils mne jak mám sobě ulehčiť — pamatuješ se ještě na ono ráno kdvž jsi mně řekl že jiem zbaven zlých mocností?'' Nisse přikyvoval Byl příliš rozechvěn než aby mohl promlu viti a jeho obličej a především jeho zraky vyjadřovaly velkou a radostnou vděčnost kterou poci ťoval nad řečí Letslerovou Když tu seděli blaženě pospo lu samotář a jebo věrný druh ozvaly se lehké kroky v předsíni Nisse rychle vstal a otevřel dvéře A po té vyšel a usedl u břehu "Dobrý večer pane Letslere!" oaval se mírný a laskavý blas Bvla to Fauny kteráž přišla navštívit starého přítele "Bůh tě pozirav noje milova ná druhá dcero!" Let&irr BětBohl a také oecbtž! rřekooati rozechvění a poprvé za dlouhé známosti s mladou dívkou napřáhl k ní ruce tuše dobře Že i ona potřebuje přituliti se k srdci které by jejímu rozumělo Ochotně a něžně sklonila Pan nv hlavu na prsa otcovského přítele Neplakala aniž mn dá vala sebe menším posufikem na jevo Že cítí nějaké silnější rotě chvění Dlouho vytrvala v této poloze která jí byla zajisté velmi milá oeboť když několikrát nad zvedla tvář a chtěla se vymknouti klesla jí tato zase nazpět U tohoto srdceodpočívala často tvář Georgova Kcnečoě povstala úplně a s hlubokým dojmem se silou pře kypující ale-oeklamající Letslera pravila: "Přicházím od místa kde jste paoe Lstslere byl dne přede mnou Modlila jsem se tam za Georga a za jeho nevěsiuneboť jsem jista že duch jeho matky odnese mé modlitby k Bobu" "A věru nebylo does vysíláno Čistších a posvátnějších modliteb za jejich Štěstí nad tyto!" odpov děl Letsler mnohem rozechvěoěj ši Faoniným klidem než by byl všemi známkami velkého bolu nebo chladného zármutku "Milé dítě" připojil po té Letsler stahuje ji něžně na po bovku vedle sebe "bije tvé srdce pro mne? Jednou chtěla jsi po hlédnout! do mého srdce abys mně ulehčila a potěšila — dovol mně nyní pokusit se tebe utěšiti! Mám na štěstí tolik bohaté zkc šenosti abych aiespon chápal tvé dojmy'' "Děkuji vám srdečně za tato očžni a laskavá slova!' řekla Fanoy a pozvedla své krásné oči Georgovo modré nebe k otci Ge orgovu: "Áie nejmiiejší pane Letslere jsem mladá a silná: bylo ty mne nehodno skládati svůj zármutek sa toho který již vytr pěl tolik a velkých zármutků Mimo to jsem ostatně sama si připravila svůj osud" "Ovšem mužnášlechetná žen' — ale nikoliv ve prospěch svého Štěstí" "Neznamená jebo štěstí pro mne více? Ale nesmíme se nyní pane Letslere rozsmutniti! Vzpomínejme raději na jejich bia ženost Jaká tam bude dnes bujarost ó kéž bycb byla jista Že se Georg bude círit tak šťasten jak bycb si přála by šťasten byl!'' Lestsler tuše dobře co slova ona znamenají odpověděl okam žitě: "Jai-li dosti silná abys se mobla O tom přesvědčili milé děvče tedy si přečti jebo poslední dopis'' "Ano ano přečtu si její" sou hlasila okamžitě Fannyaž Letsler takřka svého návrhu litoval Ale její prosebný hlas překonal všechno jebo rozpakování Mimo to neodvážil se předpokládali že by do takové umírněné duše jakou byla Fannioa žárlivost vmetla je dovaté střely: Fanoy bude jisti uprostřed svébo zármutku oblaže na vědomím že vlastni svým s ří káním připravila jeho blaženost a mimo to myslil si Letsler dále zbožňováni Eiviry které on v každém řádku prozrazuje ji oe lépe přesvědčí že ieho dřívější láska úplni pohasla což neuhasí li plápol v ní duši alespoň ji uchrání od nebezpečného pot tou žení Že je mu dosti drahá jinak než jako přítelka z mládí Vyndal proto dopit Georgův a podal jí je s vroucím a neklid oým pohledám i# ona garerventv ši se sklopila hlavu Když čtla studoval pozorně Letlrr jtjf tvářnost Chvílemi probíhal lehký stín jejím čelem ale převládajíc! výraz jejího obličeje dokazoval pouzt vřalou účatt Když dočetla odložila p-aní bez poznámky a její pohled k zemi upřaoý zdál se prošiti aby byU ušetřena všech otázek Letsler pioto také nepronesl ani jediné Pozoroval v duši Fan nině takový hluboký zármutek který jen Bůh bude moci vyléčiti Aie od toho doe měla ona v jeho srdci místo zrovna tak velké jaké zaujímala Elvira Fanny opustila Svatojanskou skálu nikoliv však proto aby se okamžitě vrátila na Strand Hoch který ji vtzl dostal jiný rozkaz: člun zamířil k ostrůvku Gcorgofu Slunce chýlilo se již ke kooci své dráhy když člun přistál k němu a to na straně že veslař neviděl do jeskyně kam se jebo mladá vládkyně okamžitě ode brala V této jeskyni přivítala jednou Fanny jako mladé děvče Georga a jeho matku: tam seděla v prvých letech mládí ruku v ruce s mladí kem a ztrávila mnohou veselou a růžovou chvilku tam sedávala i později když oba dospěli k věku ze city hovořily zřejmější řečí po jebo boku a poslouchala bo jak on zpola zastřenými slovy s ohni výjúi povzdechy i planoucími po hledy vypravoval pověst lásky která bude žiti na věčnost ale zatím uhasla dříve než mohla opravdově vzplanouti na zemi Tam usedla nyní v této chvíli zklamána v nejkrásnějším snu svého života v jeho nejkrásnější skutečnosti samotná a opuštěná a plakala zármutkem Ano nyni plakala Fanny neboť pouze nebe moře a zapadající slunce viděly její slzy: pouze Bůh je počítal Sklonila svou rozpálenou tvář k chladicí kamenné zdi jeskyně a bylo jí jakoby smrttlný chlad se v tomže okamžiku vkrádal do jejl teplé krve "Ó" uvbžovbU s touže rozko ši jakou jen zármutek pociťuje "kéž by chladila vic až by ko oečnč každá jiskérka mého života vyhasla! Kdyby mne smrt přijala lehce do svého objetí — jak by mně bylo blaze moci vyklouzoouti úrapám Než mám právo býti tak sobeckou já kteráž mám otce jehož jsem podporou!" A posvátný úao! povinnosti dal pobloudilým myšlénkám Fanni ným jiný směr "Nikoliv" zavzdycbla "nemám k tomu práva! Dokud mám na světě úkol pro který žiti nemohu se těšili božskou nadějí bych pro střed tohoto nesmírného trápení vše opustila a chvátala do náručí Toho jenž praví: 'Pojďte ke tuně vy všichni kteříž jste sklíčeni a u mne najdete klidu ' Ach ano najdu ho vždyť nemyslil že se má tento klid bledati pouze v smrti: ne ne zde Ho musíme bledati zde máme hledat! klid Jen kdybych Ho našla ano kdybych Ho našla ale on ne bude spokojen s těmi zmatenými s těmi bouřlivými mými city Večerní chlad posýlal studený vánek kol jeskyně u moře Vanul též Stol téSíteríž vzdychala uvaiiř Ale žádný blahodárný vánek ne chtěl scbladiti palčivá trápení udržující jejl duši v napjetí Pavně přitiskla ruku k prudce bušícímu srdcí "Nemůže! biti klidněji'' bědo vala řečí která pouze v nás má slova "oemftžeš jednou návyk nouti trápení — vždyť to není nic nového Ne nové to není! Ale trápení - Snadno se nese břímě když nás ostatní vidí kdežto my se bojíme abychom nebyli politováni Osamotníme li však s sebou je konec s naší silou a hrdostí — ano ano úplný ko nec: musila bycb zabynouti kdy bych občas oerozjizvila ránu a ne nechala ji vykrvácet" Seděla chvíli vzpřímeně Ale když po té znova sklonila hlavu k studené borské stěně proběhla bleskurychle její duší nová my šlénka "Co odpočívám tváří na tvr dém studeném kamení sklání se ona jistě k teplejšímu místečku Slunce zapadá nastala asi doba kdy se svatební hosté shromažďu jí Jak asi je ona krásná jak on bude jí nadšen když ji uvidí ve svatebním šatu! A já )L ke mni neodletí ani půl jeho myšlénky Oh ne jak by to bvlo možoé — - všechny jabo myšlénky patří jí jedině )I: aoi jedna jediná neodletí k ubohé Fanoy A přec jsem bo mohla též nazývali svým mohla jem býti nevěstou! Ale pak by nebyl mnou tik nadšen neboť ej( po doba by ho pronásledovala i do mého objetí Oh můj Bože proč si ho nemohu oškhvéti a (ho nenávidět'' Jsk j oprávněn idniti mně srdce aby je potom odhodit od sebe Co bude z mého života? Dlouhý den zármut ku bez včera — ale ne nikoliv bez vačtra — budu li chttti po čkali!" Fanoina klidná mírná mysl vy klouzala pořád a pořad z kruhu v němž uvykla žiti Divoké cul sliy řádily v jejím nitru a oaa ie zdrceně poslouchala nejsouc si vědoma kam ji ve svém bouřli vím viru zanesou jak asi záři vysoké salony vše mi svými světly Ale světla uhasnou bluk utichne a novo manželé přijmou blahopřání a objímání na rozloučenou Konečně budou zbaveni všech oněch chlad ných íormalit a osamot ! se svou láskou Nevidím dobře onu místnost slabé osvětleaou vonící květy neslyším až sen ona pološeptná slova ooy vzde cby Usednou na malou po hovku jí černé vlasy zastlni jeho čelo jeho ruce ovinou se kol jejího pasu A já - j i" Slzy Faoniny neproudily už mírně nýbrž prudce a bez zasta venf Jejím trápením bylo souže ni žárlivosti čím st Elvira kdysi v duchu trápila tím se ioulila' nyní Fanoy ve zvětšené miře ne boť se trápila ve skutečnosti Tento večer patřil k nejhroz něším jejího života: byltě první kdy poanala temoou stránku lá sky kdy zoáti se naučila hloubku a silu vlastního soužení Následkem - překypujícího rrautku zapomněla Fanny na svou povaha Nyní bylo slunce dávno ui za horami Moře ztemnělo stíny se pro dlužovaly a pouze odlesk té nebo oné napjaté plachty bylo lze ještě v dáli zříti "Jsem svědav'' myslil si hoch sedlci v kolébajícím se člunu "kdy dnes pojedeme domů?" Dodal si odvahy a volal: "Už se stmívá slečno!" Fanoy procitla ze svých nebla býct) snů "Přijdu!1' odpověděla vstávajíc rychle Působil na ni dobře hlas tohoto hocha: vždyť to byl hlas lidský a ještě před malou chvílí domoí vala se Že je úplně samotná "Otče na nebesích'' a vztaho vala sepjaté ruce k modré obloze oa níž vysvitla jají známá hvězda "otče slituj se nade mnou oyní nyní potřebuji Tebe!" A Pán hvězd smiloval se zase oad ubohou proseboicí tak že její cesta dlouhým životem nebyla zcela bez růží Tyto kvetly v jejím vlastním srdci XIV Scény z jitra drnbébo dne Baron Heooiog oblečený v no vý překrásný župany seděl před zrcaďlaaa a holil se Každou chvíli však ustával od práee při černi opíraje levý lo ket o stůl v neblahé roztržitosti urovnával si zlatě vyšívanou do mácí čepičku (svatební dar Ven delín) bned oa právo do čelabnad likmo bned zase do zadu aniž se mu některá tato podoba přiliš za Před druhým zrcadlem stála jeho manželka mladá baronka a připínala poslední jehlici do kraj kového límečku Na tváři manželovi rozkládal se asráčtk na maalelčini rose cbviný neklid prozrazující strach že každé slovo každý posuoik z její strany bude příčinou hromo bití Cbtějíc býti nyní rosumnou rozhodla se Vendeta le se nepro viní slovy ani poiuOkya poněvadž její tailetta byla již takřka botová chtěla zcela mlčky usadoouti u stolu a dívali se oknem van ' Aby měla dosti místa pro lokty sundala velkolepý klobouček kte rýměla předešlého dne na sobě s levé skoby u záclony na níž visel a pověsila jej zabalený ochran ným závojem na pravou skobu Acb že si Vendela nepočíoala při svém rozumném Imyslu lépe — to byt hned posuoěk Baron zahlédl v zrcadle záblesk bílébo pštrosího péra "Tul5e íiřák za který jsem dal sedmáct říšských tolarůmůžeš poslati do města a prodali některé kramářce! Nevím jsi li tak re nonce ve vkusu že ani nevil jak bys si jej usadila ale to vím že's včera vypadala velmi nevkusně a odporně Byl jsem docela nespo kojen s tvou toilettou!" "Ab drahý Henningu vždyť jsam byla " PokraťoTan! bud i f llil lite? A Mile a Minuté ib cvcryv5 rence on tho limiing tou Koute All ptuvioiiH luťonls went glimmering down among the things that were v hen our Chi cago Spvcial coverod 148 miks at the ratc oí 9860 niilesan hour No womlir this train is regardcd as a flyrr It is a ilycr Iťs a "binl oí a train" Leavra Omaha 700 a m Acnra Chicago a jo p m První český hudební závoá~ Veškeré dechvé a smyčcové nástroje a všechny příslušnosti k nim iin mo H 1 Mi w Mi] Mb Česré tahací harmoniky t! Jednatel firmy: V F Červený a Synové 1 Hradce Králové hotovitelů světoznámých hudebních nástrojů Louis Viták 204 Wabash Ave Chicago Iň FAUST rW HVO V TRHU čepuje Žoviální náš hostinský O chutný rákuwk nfnfu Johos nikdy nouze Kromě výtečným st louiským mai vazem oiilouíí vAs léi vvbornými ío a likéry a Jemnými doutníky Navttfvie jej a podruhé Jinam neujdete jjiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimuiimmi iiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiimtt Vkusné TT0ť4: -e letztlT tizní ltiat Mt n íepi ě 1 Zařízený X13SV1H6C Výtečná vína jemné likéry I vi tni O a vooné doutníky 1 Anton ljinneniann 0 eHeB kraiaou "d4 I I rok 13té a Dormu nl Tel L 272? Anton LínutjmaQQ ŤíflIlllltllIllllllllllllUtlttlIIIIItlIllltltlIlllllllllllllllllllflttlHlIIIIIIIHIIIIIIlItlItlIIIIIIIIlIMlIlHlimtlItinWĚ mu mm mnu -VYRÁBÍ- v sudech i lahvích a po celém západě rozesý'á výtečný ležák L E Mak l Oqs Oo OVel :obchodníci a Importéři LÍTETpTIIŇr a LIKÉRŮ Jíáxtapcirmjj L Klntcht 8r FrlrU TbfU Tel 544ěL— 1001 Farna ul Omalia Fred Krug Browing (Jo OMAHA NEB RAŠKA ' Státní vzorný pivovtat "Vatl nejlepěl drala Ie£&lsvk 'Tabixurt av Eactrav feldé t ovidUcaVeb at rr laUxrlch Vyiovjl w JravftaémAi at mA -n é msŤ3£í S AŠE ZASADÍ t Kfjiepíi materiál a aejleptí teckalcká éovednast ai Trllki peéllTMt a bckaéni patnast HAŠE 85AHA: CspekaflU beccaitra HA8Í ODIĚ5A Stále se sretf ajíd sfcl Dopisy se ocnotnf yyflznjf dle přáni sta isos Brew's Oo Stáři a spololilivi sládci --£Yaří a lanvnjí výborné plvoš--Teleřon 119 r m OMAHA NEBR Pro stůl Ti kdož dovedou oceniti výborný stolní nápoj oblíbí si zajisté naše "GOLD TOF' lahvové pivo Jest lehké perlící se a řízné a jako jest zdravé jest i chutné Vyrobeno jest i nejlepšího chmele vybrané ho ječmene a čisté vody — neniť v nčm ani jediné přísa dy jež by byla škodliví neb nezdravá Neni to laciné pivo v nižádném smyslu ale jest to jedno z oejlepších a ti kteříž je jednou okusili stali se řádnými našimi zákazníky Dodává se v bednách a sice v lahvích kvarto vých neb palmových Objednejte si n tvého obchod nika aneb telefonem— Tel Omaha 1542 So Omaba 8 JETTER EEfUS CO Taň l iM TíSnfi jití SOUTH OMAHA NEB