Image provided by: University of Nebraska-Lincoln Libraries, Lincoln, NE
About Pokrok západu. (Omaha, Neb.) 1871-1920 | View Entire Issue (Oct. 13, 1920)
" Z letopisu Sázavských í) lUUehclf ?irUftcl V Dfntit TMif tltKv j Tj "AV) Ad I t ť it Vtátilň k Mi k e ji Vid rv ptf j„l pty bM l t t v Hu M UW Irvnln Indii tw 1 1 ♦ tXBJMiJa3?rsx?K ks ' } t'"d ? in i í insn 1 tu i i U i 1 v i t i - t f í t í M M d 1 l ht " - i I 4 l I I n r psic I I M- i i k l i i P l ' ! ' i d i ! 1 l V i ' - i 1 ' ' lV 1 ?' j p t ! ): l ! "MM V vIVI A fřfi !' V I ' !' JVMi lil M ji" V % v t r) I II v A r U i M i m ! t I i 1 I i I il i' I i 1 ftV Vltk VJVl U 'ill u %t tatímu i Jlrt V činili Jiti rí Itktf IBIJÍ f itU ta ova tviř rři ti jak #Jtlil hvhUn si tmtu A vttav inllířlil rjhl# U V 'loté t Prahy pln íahiJkv a Pfjjrli ilo Vlíiicrii tiř!ljiii lpřt OSÍřl'1 TohIíiIíÍ ji' ku? - ia Vilpurka vuo tile tntltv tovho tvykn opita tin pohívl "Chutná fon hsi ní nnln inaf" rrptal si llolntn v5tl t( roitronn a klonut' jirliy "To tyt ji rnjisf upravil" po chválili rbrnjnoii Šedivci lih nf nápoj licliotlct' tun "VSak ví IWck cn komu pa tři jinemu ly ncdnl lkovc Jen if na jazyku lepí Ta se jinak pi je než ve VlaSíeli Majf tam vl no ale brrr! — Včíte nahuitut si x kovhřlíku jako x tohohle ilvn Lrát — třikrát Movřk Jieudélá n ni dva kroky a mhMiVli po třetím ravr&vorá a rohije mí me (Vrt tni to tehdáj napNkal tnél jsem pekelnou žízeň a cel pleehíié hyl ve mní! najeilnon Totom jsem nestál vlé dva Jny zn tiie n po N4 lu Ki i!i Tm ttm 1 1 íiI mit V l-M-' tl neahul a i ai m Kt Uid„i ) iy!i !t íttiH f i 1 lili l t i I : A i itiiii l'i!i ttkti! )n! ii(iv'ií iMt I ' jWťkVi-ti' jn-ťl et ' ! ti !C n! i i li dni p ! I'!H'!'íi A o l-'!( Dli I t-f r lit V ii lilaitíi u tlili lni ke i' i MU y ť I rtjvtnl n -i i) vl wt i i ltl V! imi hK ' t i 34c— Výbornrt no5a íiňun — 34c M Ml I M Ví M' lM V' %! 1 Kv rhtt#Jii Ih 3?r Kím lWii v lu Kni lt}M ib WrSTFRN COITK MIIJJS J VAVftINA mtjiUI a mu k iiMrO a pf!iUy púi " jv "dítkA p 'iic' - Ihl 1ti nl( Kdieieh mI d Vlii -h taky by e l0 vmttt nevyhnul íid OmJuí t ikl tiení - diikv riro "Olrovd itkv rldip T Tn- ♦'ku mdiid kfií na kusy si dd jej s stráně Ve vLuiske ?!) pA jNijáld dAr i (hiutii" "Vodťiíid! 1'rtk nedivím V- knížete k smrti oliraud de den euivi-k nntrupi ťdd piknd' trestu ntiikne Vi-ik li jednou HAIl řiistitttie jiku til i !uiín Vérotu — chudému jest nejlčiie tit-mMi nie iieimVc nic tratiti a nikdo si h nevšimne " "Podivínsky fis lup ! prutiudil lilek stranou mkrontiv Idavnii nad Krividdiivnvym mndretvim "Jen ahy w rase stdté éasy na vrátily! Jak Ji v jieli nenipome nu téeh starveli milveh éasfi! - Mej sem' Jurikii novy korlielík ti přinesu !" !e povíš nám o té léernoSce o tě elitéla k suli přiláká ti" "Povím hoši! ~ Pii inedtivíiié to umím nejlépe — llvl i in ta 1 1 ai r" nasí meJovině jsem vdy jakolky holka! — Proé j-em já sinrý ouhoř chtěl bych se vsaditi h% bych jí vypil tolik nuioho-li vo cly feép nttNÍ Sáznvon" vvpínu hc Hulat a a poslové Šedivci při- ftVťdcovnli í- "icekiu mi pak l euku pree jakou nemocí kníče zemřel ?!' "Mři tenstnt v Hru? a nudil hvti Živ VnxhA na 'udřlúníT' ' "a udřlání!" "Na tlřknull Šedivce " Posto nával od velikonoc co se potkal tc tím vlehevcem" "Té NfmlcyiiJ jo mi v5nk líto jak ni umí naříkat! Proseděla u tiřho celou noc pořád ho líhajíc Po pySnct Hvntavé ncnui nní vln- itlM jako '-ďi lišili lyvvid I 'I '-1 ' i" i- )č dpili-' 'lisce hv '') u p i 1"" V l ltl lil I l! t S ' 1 ď' e inilil tílké i rlli doé !č!Í I-' 't id I nllsi'U'rll lidi'" ' ldsii ') Vlaská tdiesda ji in -e o k' I o In ii1nte r idi li-ivh Sl i i I lil ♦ i ' ernVidi hedvál"ivyei N lasech tu i ui liUil jiné liánu h i ndedi tui kaštanu — Ale já tc své l' I vint V tinihl jsem ji tld li Aspiu l y iih hvl luidil na stn lí ki tciii lii'klu pislni?iti ]h m! Pislill-ili' Tohě Uniatu stř la p sluiií Ilidislav s ut-htid válci fi pecí Zas se litideme r iilm pr é 'skini slávu hiti — -In liettn! dulicttn!" avdvehl si řc liwi -' loni jsim skorém tak lakovnu vidéli Mraclmta hv si hvl f tií 'IJáiiil Pruehra 9 llittH na iik' lsdi' liti'n de i uc ncm) iii! l ai li?li nl liU" "Mři je unosil na holém léle liiíí jnzejček Tá ho jiosím ko hm krku skoro od maličkosti — Ale jo tu teplo jako v peci a jaké dusno! NV zápraží se vám to hu de lépe piti Sedí tam Křtvohlav taky hyl n Viprcchtem ve Via říeh alo první na fímwkých li rab bách jen já lioSil Do papežrtkfl mlátil jsem jako clo žitn a papež v tom kulatém hrad? říkají tomu andřlskí zámek — prý povídal v tom Šedivém chlapu že nám fořt je saíitý Už jseni mři brnsi 1 etik rit bílé vlasy Křivohlava jsem vytáhl nahoru beze mne by byl padl clo plíkopň Točila mu jiř hlava Untcc není le za tn dobrý poctivý trochu ySak při hlouplý chlap Hoj byly to časy byly! Takových více nebude" "Ba nebude Ilolato nebude" zvolali zbrojnoSi a zdvihali e kaž dý n korheUVeni na zápraží i Křivohlav tu sedři opravdu v řernřm habitu n oholenou hlavou a modlil o ruce maje sepnuté Tak vždycky dřlával když byl sám Od rána clo veřera liyl by dovedl odříkávali nejrozrnnnitřj Sí modlitby HámHi jich bezpořtu utvořil "Ten je to! Viď že jsí byl na mnou v Itálii a že jsem tř na řítn skř hradby vytáhlí H'Zft mn hyn byl dozajista upadl do příkopft A řekni jestli ne papež nedivil h v mní íflSitý řert a jak jwm ty vlaské hnuiřky porážel" Křivohlav jen hlavou přikývl a doříkávajt jakousi njodlítbiďku nelyíel ani eo Ilolata povídá ZhrojnoSi nt zatím rozložili zá pražím bylo mechem a travou řaroat! "A jak ty e doxfal pod kut nut" optal e "nřk frhtfrn "fíHro nám nevím jak ale po vím vám to nbynta to vřdřll" "A pofom jím vykládal Široce Jak priSej tUt kvíllckřlio dvora co desítiletá' dříf Jak v tom dvoře vyroall matka že mu niřeho ne zanechala protože aam chudinka umřel na otepí Mmy Vypoví AH vfrckft do podrobná t jen o hofeiovíek níluícc ne nezmínil Pal al taká pozor aby ae riepod-řiil blázeti u ní jen nerůst Okamité tu hyl vSak s novým korbelíkem "le to jw osmý 1'ude luzu pryé celý soudek!" bučel vrátník "Vždycky sem nnisí hčs poslati takovou ěcktdku tledeti ly tu ta ky vyřídil Ale to ten nenasta se zalejvá VSude se přiehylí Vy pil by řeku it jestř by netnél dost Za to Že ho tu den od dne pova luje aby nič! naTi klášter celý sta tek A pak ještč opatovi nadají řdcrhlíkft !" mrzd se Iložek - do hrý sklepa hospodář "Mylo to takhle!" začal Uniat usednuv "K ffíinu počítali ještč den cesty když jsme durarili na unc do nevcllé dčdinv dá kc dn stlse třemi NVinei lul lioe k jn Lémtisi sedláku Sedlák lučí dci ru Posleelinčte jaká byla ta si Háková dcera Vidíte tainhletv červánky nad stránčmi? — Zrov na tak se jí tváře červenaly - Trnky jste vidčli už kolikrát Mi zi trním nn mezích je jich dost a lost Když uzrají jsou černé a inflžete se v nich zhlížet i jak sn ýskají Takové mřlu oči Mčli jste kdy v rukou hedvábí? — Mé i nreiže mčli pláštč dvorských slečen jsou z hedvábí 'Ink lounké melu vlasy a pletonce tal: dlouhé že by t nich mohly být irovazy Jedna ta VlaSka — nlo to vám povím- až potom Iknu i jsme dost brzo ale já slyše! k si Xčiiicl povídají že tiftjdou k sedlákovř dceři i ve spaní Hv jsem v Siisbdi a tam jsem s té jejich hiillíiniiič naučil Zdvihli se a šli do komory Na holku se laky dobyli A když vypáčili dveře holka vzkřikla 'o měla v hrdle síly JcRlČ podnes to sly ším jak vykřikla Já se vzcho píni a bčžíni na Křince Jednoho jsem vyhodil nu dvftr n ty dva jsem odkopl Myli proti ninř u Činřní kluci Mléko jim teklo je štč po hrnčíř Já bych se byl de síti takových křečkfi nebál Holce jsem řekl aby se upokojila Alo fnne se už nebáhu Popadla mne kolem krku a já tenkrát ponej prv ucítil jak hebké jstoti vlasy vlaskvch holek a jak pálí jejich hubičky Alo nefistal jsem u ní Sel jsem si lehnout do vř komo ry Nřmci se už nevrátili a když nn rozednívalo bylí už pryř a pryč Prubý den jsem odefiel 1 já tatík ml píxlčkoval a holka plakala Vidíval jsem jí vSak řa- sto n rnřl jsem si j vzítl leželi jsřřifí fďed riímem celá dvř lála Ktnrý cbtřl mertrvořnoef a holka se div nezbláznila když Jsme odtá bii Hylo ml té VlaSky z duRc lí to ale ('K-hy jsem mří přec! jen radil A když Jsme tam bylí Jo nl uchválnř jsen xaSel do tř vsí: la černala e tnm místo vsi už jen hromada rumu Ořdínku prý zapáldi Normami ala ko!í ířl ma poplenili a mou íemoíku kdo Uniatu zaklel hezky z hrubá Křivuldav se vytrhl ? niislleiií neřekl víak ničeho Takovýnihl Iblatnvvin ziifisnhutn už dávin na v v kl "Jsni tn podivné holky věsili na bistnieh vlasech uevčrntkv!" divil se Juiik "A něhu tě libá a líbajíc vrad ti dýku pod Žebra!" vykládal dá le Ilolata -- "Ale má Tulietta ta ková nebvla" "Co z toho ten kluk má že tam šel! dálku o Stnudiotovi po vídám co že z tuho má! K čemu učil jseto ho napínat luk a k če mu mečem zápolit! au kletu ta ee ta poslední! ("'cti ml to bvl dlu žen ten nejčcrtičjší jejž svatý Prokop ukoval že jsein lio r sebou vzal Kam se jen ta Hádka po děla? A m nřm laké nikde ntii čoud — Starý jsi Hulat o ale za Z lib V nedoVedeS dlVcli ničeho lí ií fekl že Straehotovi černé o či lépe lild a z toho též as holka jod pryč n s ní i kluk Tolik ji zcv niit ni : ale žádnu tu vana mi iayk iiezíísálila Mohl tni ho leh lᎠten Sasík přec jen vysek- noiit!" Ilolata vydržel do soumraku se zbrojnoši na zápraží Křivohlav na modlitbách usnul a zase byla v dřímotě ústa jeho otevřena do póla n ruce sepnuty Co byl v klášteře neměl mimo nemnohé podělkování nu práci jí ucho leda modlení Cbtřl se dft kladnř připravit tm dalekou cestu In nebe kv !r ttoVÍ a tiilidi iu tniiichi v s'i lVsk'oi kb stiíc ř-Uválíď svm i lllfiliii HAlilškt "iiUlntdt svčlj nblict j d oken lib inkdn tiespniiruVid 'it iíf t-nzpiii'-ili-1 i řt tlikibi s n' volnil jik í bledne Kvapeni sc i-l tvái a sněd nikdo ncaslci Id í ik nnidčeti srdi e ji ' zabiišibi l' 1 i '111 i i sil I v ' ' I" "CM l H 1 II III lH'-l W IS I II ' I r VI 11111 Pu ritu ti mouku ftlíPKV — pfuřrluijte dný řvtlik a neprsUMIi e vím upéci iiri!'pM rblli julií kdy pekli rsfte urátdní pvtlík si"liili elieliodliiku jrlii Imlmdí vátu bď# uátuitrk ie pelile OdMrné tnlrli i nejle pil piinirt t Kmtríc Veihid ifíiteerUU ji maji m iklatle WCLLS-AUBOTT-NIEMAN CO Srlutylcr Neb I A plotu také do Kvílíc iiciadi ii liťlívda licbvla lotu ní mlc m j "dsi ti hlškn li-U!OCIIil celá ve i-h věješ nikdy jsem té tak ne : poslechni luno a odpočiň Mudc tn z té rosí v Mohli I V Kli i ií i i likal e je nepe nu la ii - iiiiiiii-i Hutnil i i i i i -111 iinii iii "Mihli isii:c iiŽ včera hvl i do i le n XVII Po BěluňClnŽ ivatM V Kvtilnvicich mčli již skorém pfil léta novou hezounkou n mla inkou vládkyni l'ž zi několik duí tu Ink zdo iilácuřbi že se zdálo jako bv poi' zdejNim krovem pni věku bvla rožild Lidé si víidc nějak novou ze manku chválili nechlřli Dhida říliS tm poclu a za lichotivá sin vo celou roční dávku ze statku bv In odpustila Ale Iřžko licho- lívá slovo na jazyk nutili když mi člověk nepfivykl Mladý zeman sám nn to tnké en mřel n byl rád políbila-lí ktc rá žena IlčIuSee jemiuírikoii ni ku Co si jí přivezl z HořeSovie koupil jí už troje nová Suty Strojila se jfSlř nádherněji než za svobodna I vzdorovitřiSÍ bv- a nežli v oteckém dvoře fitarý kutrovický zemnil říká val Žefiř Že sice nynovi přeje ríc ko dohro ale folde že je nn nř- 10 tmi protože ne k rodíČfifri ř pe ieehovol a jich fieposloiichal A také trochu na nás že jsme mu pokleky trpčil" vždycky si pomyslil — líčliíkn přijela dnes a Tdbřjem z HiiStčbrndu V ten Čn byla řiejiMlnřjSÍ setba i ale mladý 'omnu prodlel cejř ff- dny na svatírváclavskřní posví cení 'nn neinusila jsem tuho slvšcti V nudila jsem mít i pokoje!" z íeptiila jako by pln sebe iniino lek Iibčj nic těchto suv nezaslechl i poručil zapřahat i linak by se ivli dnes sotva ještě domu ilsta i Jeli tmavým podzimním veče rem V Itušičhradu do Kutrovic bez- ky dul ko Vítr sklíčil hvozdy jako příše- ra a v lesích licitovaly knieiiy že bude zase zima že přijdou i u ten iiuítuivý zlatohlav že se knslry je- iich zuludí sice stříbrným hávem ale tak studeným n leihivjni y až v "duši" to ucítí Hěluška ani slova iieproiiilnvi a tčsnř se znhiilivSi clo Kalá Ani bvizdotft včtrň ani oilfu- kování koní jež iiIvimIIoii pMou tryskem letěli nesly Sela Za Slaným předjeli hluk iniižiV Sli ! hovořil jiiUo diicliovř dyž vstanou na pnhřebišti a loildí po zcnii Hčliiřka seskočila um dvoře s ozu n zaběhla přítmí do jizby v níž zu léta spávali Ani si ncvSi mla že ti i pruhu slojí vlaijyka s' zcnumkoii 1 1 vlit černá tma a kdož e tluč vidí! V jizbě bylo již rozsvíceno lič- liška vi ulehla do leuuškv: ale ne svlékala se Chtělii Jiezpoclivhv užiti nových zelených Sátá Na lluřlěliradč jí lichotili - byla laké ze všech mladých zemanek co se jich lani tm posvícení sjelo nej hezčí ovSeni že také nejbrdější A nyní se zlobila suma mi se be Že nn ten MnSlč-hnid zajeli "Tcdie Poiniične vychvalují n itěluSku zatracují" pomyslila si Pořád a pořád viděla v ducliil snivé oko i přihledlou tvář li ne mohla n neiMohlii se tubo obnizu zbavit i A mladá kyprá fiadra TlřluRči- tm dmula se pud třsnýiu iizniui- kým Satcm že bylo znáti každé vydechnuli Takhle jí bylo jen dvakráte len dcuv když Poninčii ln kláštera odešel ti když stála nn kvflickéiii hřbitovř samolnn a Poinnřn volným krokem bral hc k mlýnu ode tří rovft v nichž leže ly zabrabáiiy všecky jcdio' blahé dny Mladá zemanka se přemíiluihi do dneSkn Nikdo ani nes pozoro val žo ji cosi hryže ve mladém nitru Hyla vždycky tak veselá a rozmarná že matka Drslavu muži lobrálcu říkiibii "Hleď jak je fa lolka Šťastna bez nřbo — Mňže iýti stokráte SťastnřjSÍ nežli v Kvílících ' HořeBovieký vladyko aby mři se ženou pokoj Iieodpovřdřl A II ]( zan říkali Že dva stejní došlu i se zn sebe a lič kde jcStř dodn i Že si Itřluška fibř sotva s vzítlrt e srdce Rvafbn slavili hluřnři po celém okolí nn! takové nepamatovali A IčlwSeo při fvnlbč Žert za Žcilcm věži rol rlfky přecházel Ale kdykoliv přišla do kvílíc i ého kostela vždycky ulkvřhi o- ko jejf před chrámem na třech rovech n dole za obydlím duchov níka n Iřech topolích j hmvh ohoředých zdí Topol řertmly ne mej bujným zcletifm j v máji umrlci tieim Mírni v m k vcítěny DRS BREUER opemre Ink4 nanioct DR MILOSLAV J BREUER dusím a vuilhil nmor l'it nni liUtuvnA iiiAm ilnknnivlou UitiiifRliiř k riiiiuliA%Alil vfih naninrl Mřilim l„ lnu nirrl nutiti M VWK vv iti'rnul K violini !'iy iifiiiinrl ltmlovím f 'iiojl řlilu Bili ti-urll? Mutiml Umluv jšku a cosi mni biu vmt Lihřjovy izcny fikala i "Musíš si Pěliiško nyní ubh linut a hodně se vypotit Není to nie jiného než že tě uéido uhra nul - - Ale někdy to také bývá 'zlé Kníže na to seSel" Posledních slov však zemanka hlasitě neřekla "Jen si Imloubkil lehni Po té hle Vmlé Všecko tř přejdi' de V tlí klokočkový proutek" Hěluška sice slíliilu že si uleh ne Jíle peiičillila tllk Zluisla mi kahanei světlo aby sluní někihi nestál li okna n ne divili se en že tak pozdě ve dvo ře dnes svítí usedlo si dn lciio šky n ješlě se nesvlékala " 1'roh řešila jsem se na pibč Piinuiěne velmi a tou híích svfij přeteee nesli Tuesu Již jej? A pniiiuci mi není ( máni dále ukrývali svnn Ivář? Dále s nbli 'ejepi iisiučviivým koleni sebe po dáš si nikdy a nikdy říci" pra vil liběi V i št I ili ěl niciv i sicvircvjSiiolitl rnh II a O ulic _ (Ip nvibi mi Ldieji neni ne r „„ v llf„i)(li npnB( h jak dohře Ani šatna nevím od ' Čeho Ostatně tu píišlo mi mne nudila Vepotřeliovala jsem si le btioil na liušlčhrndč" hnout ani se luiluř vypntili" zu- liléj doběhl pro matku Ze- šopinla pčliišku inzkíesavši tnunl manku udělala vodu umvla l'rli jo-rozsvítivši kaliiinee Mlada ženu byla opravdu svftd ná touto chvíli stála zde jako lm liynč s očima planoucítmi a tváří In temna barvenou Opět se jí tuk mocně dmula luijiui ňadra ale rotec hvěnacity jinými nežli před divili rozmarnou hrdostí a vzdo ""vifosti jež riulřji hyne než bv se poddala a nechala schnu vlád pouti " Podziniiií větry jež sknčcly již t estuu jakis běsové zaléhaly pro nikavým kvílením do oken Hěluška uvrhla se na Iňžko pó lu odstrojena a brzy zdřímnula VSak i ve smích obírala se tý mi iiivNlenkaini Prozrazovala to slova jež se jí chvílemi drala pnlnotcvfciil mi vtíky "Dovedu žiti bez tebe nebudil si mladá léta kalit I — jsem nej hezčí- - stojím trochu za více než kutrovický dvftr Musí se mi víceko kní-iti - - i ty hrdý Martinci — nebudu klášlernief blíeti' A dále si m nimi ziihrá- pro lehu nezaplářii - - spíše se li vysinčjn někdy jsem se ti Inky tak siuávala " Témihle sny rděly se UěluSce liebouiikc tváře juko čcislvř roz kvetlé ráže a mladá prsa vlnila se jí prudčeji ii vášni vřji (Pokračování) i ! Li i 1 inu: -- niiiej m jen nelliHKO Uičj ti do sytil si hřej takovv stulen a taková hru vedou Mora ne vstrle nejjistěji Trp llcluš ko tit! V žily ť sama jsi své fitř stí voztrhalii — Siimnf — Cl ne Sin jsem tclulᎠnn hřbitov neza mítl mne nepohrdl tunou T — Mn- hbiliž jsem kroku jeho zadržet i? - Mčlas llěluško! Vždyť pru Ivou lehkomyslnost odešel a tvá lehkomyslnost podala ruku bihč jovi aby pni restu In Pomněna a samu sebe učinila nu celý život neSťiistnoii" Mladá zemanka se náhle ndml čelu protože jizbou cos znSusti lo Myly to její vlasy spletené nnd čeleni v korunu Kozvlnily se "Jsem iiciiiociia jsem nie vo lu mi nepomůže Tu v potoku y tni poinolihl spíše — Veselá imisÍH býti llěluško nbv neřekli že jsi zamyšlena n že tř tičco li- odavii ! — Šťastnou budu i bez iičjio dvř léla již jsem ho neví dřla a celý živol nemusítn vldčti Ale že jsem labřji tvou zn to mí robem musíš hýíil 'csmřjí ří ci že mladá kulrovjelcá zcmiinka je jako kláSlernice jeptiška Mu- st se nu kořili a budou teprve Mas holku Lihřjf fiejepš[ v ee lé Župř a to již stojí tn Ivftj sta- tok" Hyla tmu černá tmal — Ško la že zakrývala HřluSce obličej že j nebylo viděli do očí jak lila nuly vášnivým leskem n jemná lí ce zatAhlV se hczmřrnou rohfi ranostl dřvie o nichž se říkáJe jsou rieery pekla že v divoký rej e zn noci spoiišlřjf a mladá ho chy rdousívřijl v tanci horečném "Pohnil tebou IJČluSko ty ys si mřín kiizíti mladá léla vnó- mínkouil t ii blouznivce! 'žíl jich dokud dává tl svět blahých rokoSných duu n až doví ne n lobř 1'ofnnřii alespoň si pumy 1Í h žili mftŽcS bez učilo a ják Sťastnř žítíl" t Mladá zemanka znlutda riožkoti ii X hluboká í oddoídili "0iravdn (a udílaná voda po A Ncniy s "ANNA PETROVNA" Cena 20o poštou 23c Obrázky t ruského zajetí Práce A Ncmyho zabývají se většinou válkou a životem v revolučním Hušku - jsou to práce svěže pozo rovnné a svěže psané V této pní ci líěí autor život ruského venku vii za války osudy zajatců na statku kam posláni byli tm prá ci všímá si hedlivř charakter! stických inomeiit fi lidových a liirjrciirivoskou láskou kreslí prá ci venkovského lidu Milá knížku o přcdrrvoluční idylle v Kusku Sladká JoKt Jeho chuř Ioiilífclhnv inliivř v jedné své básni o válce praví "Však ve včci jež je spravedlivá sladká jest víne střelného prachu" Slej vo lze říci h ve věci žaludečních potíží sladká jest chuť Tríncrovrt Hořkého Vína Rozpor mezi sto vy "sladkň-hořkř" jenom zdánlivý Triucrovo Hořké' Víno ačkoli vyrobeno hořkých bylin klír jest velmi lahodné n ňčíuelc Jeho jest opravdu sladký neboť užíváním Tríiierova Hořkého Ví nn zbnvíte se nečinili k jídlu zá' epy bušení srdce následkem mi liroiondřiií piVf v Plůdku vnitřnostech td Krajan pnu Jan Crbnnce z Kiiuiley f řáui 12 září IICJÍI že jrdio manžello trpřla línito huSeiiím srdce dlou hon dobu ale Trínerovn Hořké Víno jl od toho cela pomohlo Váá lékárník neb jiný dodvnní lékfj je dohře zásoben vícml Til nerovýmf léky Zkuste éž Trí ucrovti Arixclíkii Hořkou Tríne rfiv Mírníte) kafile TrJnerň t( uímentí-Joseph T ríner Cm„H oy IIIW1 Ho Ashliml Ave CUU-Higii Il-Adveřflemmt )